You are not like me, I am not like you!

 

You are not like me, I am not like you.

You are not like me, I am not like you.

You are not who I am, I am not who you are.

*

I am all in your power, you, you are all in my blood.

If I am the moon if I  am the sun, yet "not" compere with you.

*

I'll be curious about, when you'll passing by

slow don a bitt, don't be flea so fast, so that I feal it's you!

*

You passed me by, I didn't smell 

It has informed my ears, my soul and my mind, that you are.

*

Because you took me away from here

listening to you

will drag me over those landscapes, cause you are mine.

*

I will extinguish all the snares, I will endure the patience of victory.

Apologize my sin, my tongue said it, "You are only one."

Ghazal No. 2460

Rumi

Divan Shams Ghazaliyat

Explanation: 

    The change of words, editing, and new arrangement are based on my personal inference and research and do not have the same degree of exclusivity and frequent changes in Shams's ghazals; due to the contradiction that has existed and continues to exist in the popular and ruling classes since the beginning of Shams' compilation, the imperative has always been to separate the reality from the narrative of hired scribes to the distinction of consciousness.

Damon

Courtesy of Damon Poetry Workshop

تو نه چنانی که منم، من نه چُنانم که تویی

تو نه بر آنی که منم، من نه بر آنم که تویی

من همه در حکم توام، تو، تو همه در خون منی

گر مه و خورشید شوم، من کم از آنم که تویی

با همه ات رشک برم، چون سوی من برگذری

باش چُنین، تیز مران، تا که بدانم که تویی

دوش گذشتی ز بَرَم، بوی نبردم ز تو من

کرد خبر گوشِ مرا جان و روانم، که تویی

چون تو مرا گوش کشان، بردی از اینجا که منم

بر سر آن منظره‌هاهم، بکشانم، که تویی

زین همه خاموش کنم، صبرِ ظفر نوش کنم

عذر برم بر گنهی، گفت زبانم که تویی

غزل شمارهٔ ۲۴۶۰

مولوی

دیوان شمس غزلیات

توضیح: تغییر لغات، ویرایش و تنظیم جدید مبنی بر استنباط و پژوهش شخصی من است و درجهء انحصار و تغییر مکرر در غزل های شمس را ندارد؛ بنا به تضادی که در طبقاط مردمی و حاکم از بدو تدوین شمس وجود داشته و هست، مصداق مبرم، همیشه بر آن بوده که واقعیت را از روایت کاتبان مزدور به تفریقِ شعور برسانند

دامون

به امتیاز کارگاه شعر دامون

Posted by Damon

Labels: مولوی » دیوان شمس » غزلیات